SupercoolMama: “Το πρώτο μου post”

Γράφω, σβήνω… Πώς να ξεκινήσω;; Όχι..όχι.. Μισό λεπτό να το συνειδητοποιήσω… Έχω το δικό μου blog και ξεκινώ να γράψω το πρώτο μου ποστ! Είμαι δηλαδή επισήμως κι εγώ blogger!Σαστίζω…

Πριν χρόνια αν μου το ‘λεγε κάποιος ότι θα το τολμούσα, θα τον έλεγα τρελό!Ε ναί..τρελό! Για δέσιμο κιόλας! Ποιος καλέ; “Εγώ” blogger; Ε δεν είμαστε καλά! Κι όμως είμαστε! Το τόλμησα και γιατί όχι;; Έτσι γιατί το θελα.. Γούστο μου, καπέλο μου! Πιθανόν γιατί κάποιος φίλος πριν χρόνια μου έβαλε ένα μικρόβιο μέσα μου και τώρα ήρθε μάλλον η στιγμή να το αναπαράγω.. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου… Πράγματι πέρασαν χρόνια από τότε..”. Κάνε βρε Λενιώ ένα blog και άστο να υπάρχει…“Γράψε ότι σου κατέβει..κι αν δεν θες το παρατάς.. Μην είσαι αρνητική!”. “Αποκλείεται!”. “Δεν είναι αυτά για μένα..”! Έτσι έλεγα…

Κούνια που με κούναγε λοιπόν…Περνώντας τα χρόνια αλλάζουν τα βιώματα μας..Οι εμπειρίες μας πάντοτε μας αλλάζουν.., μας ωριμάζουν τουλάχιστον..΄Ε, λοιπόν, και εμένα μου γύρισε. Tο μάτι, το μυαλό δεν ξέρω. Κάτι μέσα μου, μου φωνάζει.. Καιρό τώρα.. Εκεί στη γωνία το βλέπω να σπαρταράει..

Ok Έλεν.. Έγινες μαμά κι έχεις αφοσιωθεί στην οικογένεια και στα παιδάκια σου που τα λατρεύεις .. Αλλά κάπου εκεί υπάρχεις ακόμα.. Μη αφήσεις αυτό που μέσα σου φωνάζει…!

ΝΑΙ! ΦΩΝΑΖΕΙ! “Θέλω να κάνω πράγματα..! Το ‘χω ανάγκη”. Δεν ξέρω τί είναι (;)… Δεν το έχω βρει ακόμα αλλά το χρειάζομαι! Υπάρχει ακόμα μέσα μου η ανάγκη για δημιουργία και αυτο-βελτίωση! Τι κι αν έφτασα τα 33;;; τι κι αν έγινα μαμά;;;; Ε και;; Είμαι μαμά και είναι ότι πιο σπουδαίο έχω καταφέρει στη ζωή μου! Άλλοι δεν είναι καν αρτιμελείς, δεν έχουν πόδια και χέρια κι όχι απλά περπατάνε..Πετάνε!!!! Διάβαζα τις προάλλες για μια φοιτήτρια πανεπιστημίου 89 ετών! Απίθανο!!! Πήρε πτυχίο στα 89 έτη της και μετά πέταξε!!! Πήρε πτυχίο και έφυγε για άλλο κόσμο αλλά εκπλήρωσε τα όνειρα της! Αξιοθαύμαστη, παράδειγμα προς όλους μας και έμπνευση! Όλους εμάς που μας πιάνει καμιά φορά η γκρίνια και επαναπαυόμαστε… Μας φταίνε όλα και κυρίως το κακό το μάτι και η κακιά μας η μοίρα… Ξεχνάμε όμως ότι την μοίρα μας την φτιάχνουμε εμείς, οι ίδιοι, με τις επιλογές μας!

Σήμερα και για μένα ξημέρωσε καινούργια μέρα..διαφορετική από τις άλλες…Μπήκα στον κόσμο των bloggers και στις 4.30 το απόγευμα έχω το πρώτο μάθημα κιθάρας! Γιούπιιιι!!!

Συνέβησαν πολλές και μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια.. Σε επόμενο ποστ θα σας γράψω για μένα..να με γνωρίσετε καλύτερα..

Προς το παρόν όμως δεν θέλω να είμαι πια “η Ελενίτσα” που “ κοίτα βρε πως μεγάλωσε κι έγινε και μαμά”! Είμαι ακόμα ονειροπόλα, νέα και αυτοδημιούργητη! Και κυρίως μια SupercoolMama! Αφού έτσι νιώθω! Αυτή είμαι και θέλω να είμαι για τα παιδιά μου! Εύχομαι και προσδοκώ να νιώθω πάντα έτσι και να μην αφήσω τίποτα πια να περάσει χωρίς να το επιχειρήσω! Πόδια έχω, χέρια έχω, φωνή έχω και μπόλικη αγάπη και στήριξη! Αφού το θέλω σίγουρα το μπορώ!Είτε πετύχω είτε αποτύχω θα ξέρω ότι τουλάχιστον το τόλμησα! Προσπάθησα για αυτό και είμαι εδώ..όχι εκεί στη γωνία…

Φιλιά και αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους τους ονειροπόλους!

SupercoolMama